1921 წლის თებერვალში საბჭოთა რუსეთის მიერ საქართველოს ანექსიას, ისევე როგორც მოსახლეობის უდიდესი ნაწილი, საქართველოში მცხოვრები გერმანელებიც უარყოფითად შეხვდნენ. ნელ-ნელა დაიხურა გერმანული დაწესებულებები, 1922 წელს მუშაობა შეწყვიტა «კაუკაზიშე პოსტის» რედაქციამ, დაიშალა «ამიერკავკასიელ გერმანელთა გაერთიანება». 1924 წელს გაასაბჭოეს გერმანული გიმნაზია. სამშობლოში დაბრუნდნენ გერმანიის მოქალაქეები, რომლებიც მასწავლებლებლად მუშაობდნენ საქართველოში. რუსიფიკაციის წლების შემდეგ გერმანელი მოსახლეობა ეროვნულ უმცირესობად აღიარეს.

მიწის დანაწილებასთან დაკავშირებით გერმანულმა კოლონიებმა პირველ ეტაპზე ნაკლები ცვლილებები განიცადა. ამის მიზეზი ის იყო, რომ კოლონისტებს მიწა მხოლოდ მემკვიდრეობითი სარგებლობის უფლებით ჰქონდათ გადაცემული და არა საკუთრების უფლებით. ვინც დადგენილ ნორმაზე მეტ ფართობს ფლობდა, იძულებული შეიქნა «ზედმეტი» ფართობი ღარიბი გლეხებისათვის გადაეცა. 1930-იანი წლებიდან კოლონიების კოლექტივიზაციასთან ერთად კოლონისტების მიერ შექმნილი ერთობებიც დაიშალა. კოლექტივიზაციის მოწინააღმდეგეები დააპატიმრეს.

გერმანელების ნაწილმა 1930 წელს გერმანიაში დაბრუნება გადაწყვიტა. სტალინის მმართველობის პერიოდში გერმანელებს მტრის იარლიყი მიაწებეს და სხვა «არასაიმედო» ეთნიკურ ჯუფებთან ერთად საბჭოთა ხელისუფლების განსაკუთრებული მეთვალყურეობის ქვეშ აღმოჩნდნენ. სხვადასხვა მონაცემებით, 1941 წელს საქართველოდან 24 ათასამდე გერმანელი გაასახლეს. გერმანელთა დეპორტაცია მთელი საბჭოთა კავშირის მასშტაბით მიმდინარეობდა. საქართველოში დარჩენის უფლება მხოლოდ არაგერმანულ ოჯახებში გათხოვილ ქალებს მისცეს. სსრკ-ს სახელმწიფო თავდაცვის კომიტეტის 1941 წლის 8 ოქტომბრის დადგენილებით, საქართველოდან ყაზახეთში 23.580 გერმანელი უნდა გაესახლებინათ. უმეტესობას ბარგის ჩასალაგებლად რამდენიმე საათი მისცეს. მათ საცხოვრებელ სახლებს, ბინებს, ავეჯეულობასა და საქონელს ყადაღა დაადეს. დეპორტირებულები საქონლის ვაგონებით ჩაიყვანეს ჯერ ბაქოში, იქიდან გემებით კრასნოვოდსკში, ალტაის მხარეში და შემდეგ ისევ მატარებლით ყაზახეთსა და ყირგიზეთში. ბევრი მათგანი, აუტანელი სამგზავრო პირობების გამო, გზაში დაიღუპა, ბევრი გადასახლების ადგილზე ჩასვლისთანავე სხვადასხვა დაავადების მსხვერპლი გახდა. 1942 წელს 12-დან 70 წლამდე გადასახლებული მამაკაცი გაიწვიეს ე.წ. ,,შრომით არმიაში,,.

1955 წელს უმაღლესი საბჭოს პრეზიდიუმის ბრძანებით, გააუქმეს საგანგებო დასახლებათა რეჟიმი და საბჭოთა გერმანელებს გადასახლების ადგილის დატოვების ნება დართეს მშობლიურ მხარეში დაბრუნების უფლების გარეშე. 1979 წლამდე 2053 დეპორტირებული გერმანელი დაუბრუნდა საქართველოს.

წყარო: