გამოცდილი “მოხეტიალეები” ყოველთვის ეყრდნობიან ლაშქრობის დაუწერელი კანონებსა და წესებს, რომლებიც ლაშქრობის დროს ყოველთვის სრულდება და სწორედ მათზე დგას ის, რასაც “ნამდვილ მოლაშქრეობას” უწოდებენ. მაშ ასე, ვისაუბროთ მთებში ქცევის იმ 10 (ათ) აუცილებელ წესზე, რათა ზურგს უკან არ გავიგონოთ ფრაზა: “ეს აქ ვის დაეკარგა?!”     

წესი N1: მთაში ადამიანებს (ადგილობრივი მკვიდრი თუ სხვა მოლაშქრე) ყოველთვის უნდა მივესალმოთ, რადგან იქ ეს უბრალოდ მისალმება როდია, მეტიც, მათდამი წარმატების სურვილის ტოლფასია, რაც მთასთან ურთიერთობისას განსაკუთრებით საჭიროა.     

წესი N2:თუ ფერდობზე ორი ჯგუფი ურთიერთსაპირისპირო მიმართულებით გადაადგილდება, მაშინ მოქმედებს წესი: “ზემოდან მომავალი ქვემოდან მომავალს უთმობს გზას”. ანუ ჯგუფი რომელიც ეშვება, ბილიკიდან გადადის და გზას უთმობს ზემოთ მიმავალ ჯგუფს.     იკითხავთ – თუ რატომაა მასე?     გეტყვით – უბრალოდ ზემოთ მიმავალისთვის გზა ყოველთვის ძნელია (პ.ს. მსგავს პრინციპს იცავს სატრანსპორტო საშუალებებიც).     

წესი N3:“ბანაკის სადგომი წასვლისას უფრო სუფთა უნდა იყოს, ვიდრე მოსვლისას დაგვხვდა”. არა მგონია, რომ აქ რაიმეს ახსნა იყოს საჭირო, უბრალოდ ჯგუფი ბანაკის აშლისას თავის ნაგავის გარდა იმ ნაგავსაც აგროვებს, რაც მათ მისვლისას დახვდა (პ.ს. და საქრთველოში სხვისი ნაგავი აუცილებლად დაგხვდებათ!).     

წესი N4:სადგომიდან გასვლისას დარჩენილი შეშა ვერტიკალურად დაალაგეთ სადმე მშრალ, წვიმისგან მოფარებულ ადგილას, რომელიმე ხის ან ბუჩქის ქვეშ ან ცელოფანი გადააფარეთ დასველებისგან დასაცავად. გახსოვდეთ, რომ თქვენს შემდეგ აქ მოსულ ჯგუფს შეიძლება ცუდი ამინდი დახვდეს და მათ მშრალი შეშის მოსაძებნად დრო და ძალა აღარ ჰქონდეს.     წესი

N5:შესვენებისას (თუ თქვენ ჯგუფის თავში ხართ და პირველები მოხვედით), ზურგჩანთის მოხსნის შემდეგ, როდესაც მდინარესთან წყლის დასალევად ჩახვალთ, თან წაიღეთ მათარები და სხვა წყლის ჭურჭელი, გაავსეთ და უკან ამოიტანეთ. წარმოიდგინეთ, თქვენს შემდეგ მოსული ხალხის შეგრძნება, როდესაც სიცხისგან გათანგულები შესვენების ადგილას რომ მოვლენ და ცივი წყალი დახვდებათ. ჩვეულებრივ, შესვენება 20 წუთამდე გრძელდება და ამ დროს არაა მიზანშეწონილი, რომ წყალზე ყველამ ირბინოს. როდესაც წყალი გაქვთ და ხანმოკლე გაჩერებისას თქვენს სანუკვარ მათარას ამოიღებთ, არ დაგავიწყდეთ, რომ თქვენ მარტო არა ხართ. გახსოვდეთ “რკინის” წესი: “მთაში არ ითხოვენ – მთაში სთავაზობენ“. 

წესი N6:თუ საღამოს სადგომზე კოცონთან ზიხართ და ამ დროს სხვა, დაღლილი ჯგუფი გამოჩნდა და თქვენს შორე-ახლოს შესასვენებლად ან ბანაკის გასაშლელად ემზადება, მაშინ მოლაშქრეთა წესების თანახმად, გზიდან მოსულ ხალხს ცხელი ჩაით უმასპინძლდებიან (ან სხვა რამე სამასპინძლო საშუალებით – წვენი, ყავა და ა.შ. – ეს პირდაპირ თქვენს ხელგაშლილობაზეა ეს დამოკიდებული).     დაიმახსოვრეთ, როდესაც თქვენ თვითონ მოხვდებით მსგავს სიტუაციაში, მიხვდებით თუ რამხელა სიამოვნებაა ეს – მხრებიდან მძიმე ზურგჩანთის მოხსნის შემდეგ, საღამოს სიგრილის დადგომისას კოცონთან რამდენიმე ყლუპი ცხელი სასმლის მირთმევა. თითქოს ამის შემდეგ ცხოვრება გაცილებით მხიარულია, კარვებიც უფრო მეტი ხალისით იშლება…     

წესი N7:მთებში კოცონი საერთოა, შეშა კი ინდივიდუალური. ანუ თუ თქვენ ზიხართ კოცონთან (არ მზარეულობთ, უბრალოდ თბებით) და მოდის სხვა ჯგუფი, თქვენ მათ ეპატიჟებითმ, მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას, რომ მათ ამ კოცონით მუქთად უნდა ისარგებლონ. მცირედი შესვენების შემდეგ, ისინი ვალდებულები არიან, თავიანთი წილი შეშის მოსატანად წავიდნენ. იგივე გეხებათ თქვენ, როდესაც თქვენ მოდიხართ სადგომზე, სადაც უკვე ანთია სხვისი კოცონი – იცით, რაც უნდა ქნათ.     წესი

წესი N8:თუ თქვენი ბანაკის გარშემო ბოდიალის დროს შემთხვევით აღმოაჩინეთ ვიღაცის “საჭმლის მარაგი” – მასზე ხელის ხლება დაუშვებელია! ვინც დადო, იმანვე აიღოს!!!     კიდევ ერთხელ: – “მთაში არ ითხოვენ – მთაში სთავაზობენ”! ეს ეხბა სალაშქრო ცხოვრების ბევრ ასპეკტს (იქნება საკვები, შეშის მოგროვება, ბანაკის მოწყობა, რთული მონაკვეთების გადალახვა და ა.შ.). ნუ მიმართავთ თვითკონტროლს – “როგორც კი მთხოვენ, ეგრევე მივხემარები”! არავინ არ არის ვალდებული რაიმე ითხოვოს (და არც ყველას შეუძლია ეს). ისწავლეთ სხვისი მითითებისა და ცრემლიანი თვალების გარეშე დახმარება!     

წესი N9:თუ ჯგუფი გზაში დასველდა და მოყინვის რისკ-ფაქტორი მაღალია, სადგომში მისვლისას, ყველა ქალმა და ბავშვმა დაუყოვნებლივ მშრალი ტანსაცმელი უნდა გადაიცვან. კაცები კი (ტანისამოსის გამოცვლის გარეშე), სანამ გახურებულები არიან, შეშის შესაგროვებლად მიდიან. ბანაკში წყალსა და შეშაზე ქალები არ დადიან, ეს კაცის პირდაპირი ვალდებულებაა. ასეთ სიტუაციაში, თუკი ჯგუფის რომელიმე წევრმა, ვისაც კაცის ხმა, ყველასგან მოულოდნელად გადაწყვიტა, რომ ამ მომენტში ქალად ყოფნა უფრო მოსახერხებელი და მყუდროა – ნუ შეუშლით ხელს, ამით ქვეყანა არ დაიქცევა, უბრალოდ ლაშქრობის ბოლოს ერთი კაცით ნაკლები და ერთი ქალით მეტი ეყოლება ჯგუფს.    

 წესი N10:როდესაც ჯგუფი ძირითადი ბანაკიდან ერთ დღიან გასვლას აწარმოებს, მაშინ ჯგუფის კოლექტიური ზურგჩანთები საჭირო აღჭურვილობითა და საკვებით, მხოლოდ მამრებს მიაქვთ. ხოლო ქალებს – სურვილისამებრს.     აღსანიშნავია, რომ ყველა ეს წესი გამუდმებით მოქმედებს, მხოლოდ მანამდე, სანამ რაიმე ექსტრემალური სიტუაცია არ გათამაშდება და ვიღაცას სასწრაფო დახმარება არ დასჭირდება. ამ შემთხვევაში, ყველა წესი უგულებელყავით და აკეთეთ მხოლოდ ის, რაც ხალხის გადასარჩენადაა საჭირო!     P.S. და ბოლოს მინდა შეგახსენოთ:     ზოგიერთებმა როგორც არ უნდა დამალონ თავისი არაკეთილსინდისიერი საქციელი – ეს მაინც გამოჩნდება. ამიტომ ისინი, ვინც ჩუმად ჭამს კარავში, ერიდება მორიგეობას, ზარმაცობს შეშის მოგროვებისას და წყლის მოტანისას – ნუ გათამამდებით, პატარა კოლექტივში ყველაფერი კარგად ჩანს, რაც სამომავლო ურთიერთობებზე პირდაპირ აისახება!

წყარო:

millenium.ge