ალგეთის ეროვნული პარკი ქ. თბილისიდან სამხრეთით, 60 კმ-ის დაშორე­ბით, მდინარე ალგეთის ხეობაში, ზღვის დონიდან 1100-2000 მ სიმაღლეზე მდებარეობს. იგი, ნაკრძალის სტატუსით, დაარსდა XX საუკუნის 60-იანი წლების შუა ხანებში. დაცული ტერიტორიის მიზანი აღმოსავლუ­რი ნაძვისა და კავკასიური სოჭის გავრცელების უკიდურესი აღმოსავლეთის ფორპოსტის შენარჩუნებაა. მას 2007 წელს ეროვნული პარკის სტატუსი მიენიჭა.

ალგეთის ეროვნული პარკის რელიეფი საშუალომთიანი და ძლიერ დანაწევრებულია. მის ღერძულ ნაწილში წარმოდგენილია მდინარე ალგეთი, რომელსაც ძირითადად სეზონური ნაკადები უერთდება. გეოლოგიურად ტერიტორია აგებულია ვულკანური ღვარებით, რომელზეც მეოთხეული წარმოშობის დანალექი ქანებია განლაგებული. ჰავა ნოტიო და თბილია, ახასიათებს მშრალი და ნალექიანი პერიოდების მონაცვლეობა. 

ალგეთის ეროვნული პარკის ტერიტორია 6,8 კმ2-ია, რომლის უდიდესი ნაწილი წიფლნარი, ნაძვნარი და მუხნარი ტყეებითაა დაფარული. გვხვდება სოჭის (Aბიეს ნორდმანნიანა), ფიჭვის, რცხილის, იფნისა და არყის კორომებიც. პარკის ტერიტორიაზე 1600-ზე მეტი სახეობის მცენარეა, რომლის ნახევარი ბალახოვნები, ხოლო 1/10 ხეები და ბუჩქნარებია. აქვეა 150-ზე მეტი სახეობის სამკურნალო მცენარე, რომელთა მნიშვნელოვანი ნაწილი გამოიყენება როგორც ფარმაცევტულ მრეწველობაში, ისე ადგილობრივი მოსახლეობის მიერ. მცენარეთა 3 სახეობა საქართველოსა და კავკასიის ენდემია.

ეროვნული პარკი ცხოველთა სამყაროს სახეობრივი მრავალფეროვნებითაც გამოირჩევა. გვხვდება რამდენიმე სახეობის მტაცებელი, ამფიბია და რეპტილია, ათეულობით სახეობის ფრინველი და სხვ. მტაცებელი ძუძუმწოვრებიდან აღსანიშნავია მურა დათვი და მგელი, ფოცხვერი, ტყის კვერნა, მელა და სხვ. გვხვდება საქართველოს წითელ წიგნში შეტანილი სახეობებიც, რომელთა შორის აღსანიშნავია კავკასიური როჭო და ბექობის არწივი.

ალგეთის ეროვნული პარკისა და მის მიმდებარე ტერიტორიაზე ბევრი ისტორიული, კულტურული და არქეოლოგიური ძეგლია. მათგან აღსანიშნავია ბრინჯაოს ხანის ციკლოპური ციხე, მეოთხე საუკუნის ტაძარი, უძველესი ეკლესიები, საყდრები, მეცხრე საუკუნის კლდეკარის ციხესიმაგრის ნანგრევები, სალოცავები, გვირაბები, მეთერთმეტე საუკუნის ბირთვისის ციხე-ქალაქი. პარკთან ძალიან ახლოს არის დიდგორის ველი, რომელიც საქართველოსთვის გადახდილი უმნიშვნელოვანესი ბრძოლის მოწმეა.