თბილისის ტერიტორიაზე მდებარე რეკრეაციული ზონებიდან გამორჩეულია ლისის ტბა.

განსაკუთრებული კლიმატური პირობებითა და თერმული წყლებით მდიდარი საკურორტო ზონა ქალაქის ცენტრიდან რამდენიმე წუთის სავალზე, სხვა უბნებზე თითქმის 100 მეტრით მაღლა მდებარეობს. ლისის ტბის სარკის ფართობი 0,47 კმ2-ია, აუზის ფართობი -16 კმ2, მაქსიმალური სიღრმე - 4 მ. ნაპირები, ზოგიერთი გამონაკლისის გარდა, ზომიერად არის დაქანებული, რაც ბანაობისთვის ხელსაყრელ პირობებს ქმნის. ტბა წვიმის, თოვლისა და მიწისქვეშა წყლით საზრდოობს. შედარებით მაღალი დონე აქვს გაზაფხულზე, დაბალი - შემოდგომაზე. ზაფხულობით წყლის ტემპერატურა 280ჩ-ს აღწევს, ზამთრობით კი ხშირად ჩნდება ყინულნაპირი. ტბის წყალი გამოირჩევა საერთო მინერალიზაციის მაღალი დონით (2695 მგ/ლ), რომელშიც დიდი ადგილი უჭირავს გოგირდმჟავა კალციუმისა და მაგნიუმის მარილებს. თბილისელები ლისის ტბას ჯერ კიდევ მაშინ სტუმრობდნენ, როცა იქ არც გამწვანება იყო და არც სათანდო პირობები დასვენებისთვის, თუმცა ზაფხულის ცხელ დღეებში ქალაქის ხვატისგან თავის დასაღწევად სუფთა და გრილი ჰაერიც საკმარისი იყო. ტბის მიდამოების კეთილმოწყობა 1937 წლიდან დაიწყო. მაშინ ტბის ირგვლივ 1400-მდე სხვადასხვა ჯიშის მცენარე

დაირგო და გარემო გამწვანდა. ამჟამად ლისის ტბა ქალაქის ერთ-ერთი ყველაზე პოპულარული გამაჯანსაღებელი და დასასვენებელი ზონაა. 2007 წელს მის სიახლოვეს გაიხსნა თბილისის ახალი იპოდრომი, რომელიც 31 ჰა ტერიტორიას მოიცავს და ცხენოსნობის მოყვარულებისთვის უსაყვარლესი ადგილია. ტბის მიდამოებიდან დედაქალაქზე უმშვენიერესი ხედი იშლება.