საქართველოს ისტორიულ-გეოგრაფიული მხარე, სვანეთი, შედგება ორი ნაწილისაგან - ზემო და ქვემო სვანეთისგან, რომლებიც ერთმანეთისგან სვანეთის ქედით არის გაყოფილი. ზემო სვანეთი სამეგრელო-ზემო სვანეთის რეგიონში შედის, ქვემო სვანეთი რაჭა-ლეჩხუმი-ქვემო სვანეთის რეგიონის ნაწილია და მოიცავს ცხენისწყლის ხეობას, სათავიდან - მურის ხიდამდე. სვანეთის ქედზე ზემო და ქვემო სვანეთის დამაკავშირებელი რამდენიმე უღელტეხილია: ლასილის (3086 მ), ატკვერის, იგივე ზაგარის (2623 მ) და ლატფარის (2830 მ), რომელიც სამეურნეო (თიბვა, შეშის დამზადება, ნადირობა) და ტურისტული დანიშნულებისათვის გამოიყენება. ლაფტარზე მიმოსვლა მხოლოდ ივლისიდან ოქტომბრამდე არის შესაძლებელი, რადგან ზამთარში ქედის შვეულ ფერდობებზე ხშირია ზვავები. სვანეთის ქედის სამხრეთ ფერდობზე, მდინარე ცხენისწყლის ხეობაში, მდებარეობს მინერალური წყლებით განთქმული კლიმატურ-ბალნეოლოგიური კურორტი მუაში. მუაშიდან რამდენიმე კილომეტრში ულამაზესი ზესხოს ხეობაა, სადაც 1978 წლი - დან ფუნქციონირებდა ალპინისტური ბანაკები აილამა  (აილამა მწვერვალია ზესხოს ხეობაში, ზ. დ. 4546 მ) და ზესხო (ზ. დ. 1880 მ). აილამას პროფესიონალი ალპინისტები სტუმრობდნენ, ხოლო ზესხო მოყვარულ ალპინისტებზე იყო გათვლილი. წლის განმავლობაში ბანაკებში ალპინიზმის საფუძვლებს ათასობით ახალგაზრდა ეუფლებოდა მთელი საბჭოთა კავშირიდან. ხშირად კოტეჯები სტუმრებს ვერ იტევდა და ბანაკის ცენტრში კარვებს შლიდნენ. 1990-იან წლებში ორივე ბანაკმა მუშაობა შეწყვიტა, თუმცა 2003 წლიდან ზესხო კვლავ იღებს აქტიური დასვენების მოყვარულებს.