ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტი — ადმინისტრაციულ-ტერიტორიული ერთეული გურიის მხარეში. მუნიციპალიტეტის ტერიტორია 1917-მდე შედიოდა ოზურგეთის მაზრაში, 1930-1963 წლებში - ცალკე რაიონი იყო, 1963-1964 წლებში შედიოდა მახარაძის რაიონში, 1965-დან ცალკე რაიონია. 2006 წლიდან ეწოდება ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტი. დამეგობრებულია ლიტვის პასვალისის რაიონთან.
ჩოხატაურის გერბი
ჩოხატაურის გერბის ფარი გაკვეთილია ორ ნაწილად:
მწვანე და მეწამულ ველებად. ფარის თავსა და ბოლოში სამ-
სამი ვერცხლის ტალღისებური შემცირებული სარტყელია
მოთავსებული. მათ შორის ვერცხლის ფიგურა
გაწყვეტილთასმიანი ხაზით, ბაზიერის საბუხარზე მჯდარი
ვერცხლის მიმინოა, რომელსაც თავი მარცხნივ ვერცხლის
რვაქიმიან ვარსკვლავისაკენ აქვს მიმართული.
გერბის ფარს ზემოთ მოთავსებულია საქალაქო
ვერცხლის გვირგვინი: სამკოშკიანი ქონგურებიანი გალავანი
(ციხე-სიმაგრის ფორმის) ნახევრადღია ჭიშკრით. ფარის
ქვემოთ მოთავსებულია გერბის დევიზის ვერცხლისფერ-
მწვანე ბაფთა, რომლის ვერცხლის ველზე შავად ჩაწერილია
გერბის დევიზი „ჩოხატაური“
ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტს ჩრდილოეთით ესაზღვრება სამტრედიისა და ვანის, აღმოსავლეთით — ვანის, სამხრეთით — ხულოსა და ადიგენის, დასავლეთით — ოზურგეთისა და ლანჩხუთის მუნიციპალიტეტები.
მუნიციპალიტეტის დიდი ნაწილი მთაგორიანია. მთავარი ოროგრაფიული ერთეულებია მესხეთის ქედი და მისი შტოქედები. ძირითადი მდინარეა სუფსისა მისი შენაკადებით: ბარძიმისწყალი და გუბაზოული. მუნიციპალიტეტის ტერიტორიაზეა ბახვისწყლის, აგრეთვე ხევისწყლის ზემო ხეობა. გავრცელებულია წითელმიწა და ალუვიური ნიადაგები, ტერიტორია - 825 კვ.კმ. ტერიტორიის 60% ზეგნებსა და მთებს უკავია. ტყეებს 34772 ჰა უკავია. მწვერვალი მეფისწყარომდებარეობს ზღვის დონიდან 2850 მეტრზე, კურორტი ბახმარო 1926 მეტრზე.
მდინარე სუფსისპირა დაბლობ ვაკეზე განვითარებულია ალუვიური, ხოლო ტერასებზე — სუბტროპიკული ეწერი ნიადაგები. გორაკ-ბორცვიან ზონაში განვითარებულია წითელმიწა და ყვითელმიწა ნიადაგები. მთებში ძირითადია ტყის ყომრალი ნიადაგები. მაღალმთიანეთში გვხვდება კორდიანი და კორდიან-მთის მდელოს ნიადაგები, ციცაბო ადგილებში ძლიერ ხირხატიანი ნიადაგებია.
მთავარი წიაღისეული სიმდიდრეა მინერალური საღებავები, პირიტი, საშენი ქვები, სააგურე და საკერამიკე მიწა. აგრეთვე მინერალური წყლები (ნაბეღლავი, კოხნარი, ზოტი).
მცენარეული საფარი სიმაღლებრივი ზონების სახითაა გავრცელებული. კოლხური ტიპის ტყეების დიდი ნაწილი ვაკესა და გორაკ-ბორცვებზე ამჟამად არ არსებობს. მთის კალტებზე ტყის შემქმნელი მთავარი ჯიშებია: წიფელი, მუხა, წაბლი,სოჭი, ჭადარი, რცხილა, თხემლა. ქვეტყის სახით გავრცელებულია შქერი, წყავი, ბზა, მოცვი, თხილი. 600-700 მეტრზე ზემოთ გაბატონებულია წიფელი, რომელსაც სიმაღლის მმატებასთან ერთად ერევა სოჭი და ნაძვი. 1500-1600 მეტრიდან ჭარბობს ნაძვისა და სოჭის ტყეები. ტყის სარტყლის ზემოთ მდელოები და ბუჩქნარებია, რომლებსაც სათიბ-საძოვრებად იყენებენ. სოფელ ჩხაკოურის მოდამოებში რელიქტური პონტური მუხის კორომია.
მთის ტყიან ზოლში ბინადრობს შველი, არჩვი, გარეული ღორი, კურდღელი, მგელი, დათვი, მელა, მაჩვი, ტურა; ფრინველებიდან კოდალა, ჩხიკვი, ტყის ქათამი, შაშვი, ქორი. მდინარეებში გავრცელებულია კალმახი, ღორჯო, წვერა,ქაშაყი, ლოქო, ქორჭილა და სხვ.
კლიმატი სუბტროპიკულია. ჰავა ხასიათდება სიმაღლებრივი ზონალურობით. ბარში 500-600 მეტრამდე ზღვის სუბტროპიკული ჰავაა, მტებში ნოტიო, მაგრამ ზომიერად თბილი და გრილი. საშუალო წლიური ტემპერატურაა 12°C, მაღალ მთაში 0-4°C. წელიწადში საშუალოდ 1500-1870 მმ ნალექი მოდის. მდგრადი თოვლის საფარი მთაში 5-6 თვეს გრძელდება.
აღწერის წელი |
1939 |
1959 |
1969 |
1979 |
1989 |
2002 |
მოსახ. ათასი კაცი |
34,5 |
30,7 |
29,6 |
28,8 |
27,0 |
24, 1 |
მოსახლეობის რაოდენობა მუნიციპალიტეტში არის 24 ათასი კაცი; სიმჭიდროვე — 29 კაცი კვ.კმ-ზე. ცხოვრობენ ქართველები. მოსახლეობის უმრავლესობას შეადგენენგურულები, ასევე ცხოვრობენ აჭარლები. მოსახლეობის დიდი ნაწილი მართლმადიდებელი ქრისტიანია, გარკვეული ნაწილი - მუსლიმი. მუნიციპალიტეტში 61 დასახლებული პუნქტია: 1 დაბა და 60 სოფელი.
ჩოხატაურის მუნიციპალიტეტი მოიცავს შემდეგ ტერიტორიულ ერთეულებს: