თიანეთის მუნიციპალიტეტი ქართლის, კახეთისა და გომბორის ქედების ფერდობებზე, თიანეთის და ერწოს

ქვაბულს შორის არის გაშლილი. მუნიციპალიტეტის მთავარ ჰიდროლოგიურ რესურსს, მდინარე იორს, დინების მიმდებარე ტერიტორიების სარწყავად იყენებენ. 1963 წელს წყლის ხარჯის რეგულირების მიზნით ივრის ხეობაში, დაბა სიონსა და სოფელ ლელოვანს შორის, სიონის წყალსაცავი შეიქმნა. წყალსაცავი არეგულირებს მდინარის წყლის ხარჯს და მცირე სიმძლავრის სიონის ჰიდროელექტროსადგურის მოსამარაგებლადაც გამოიყენება. წყალსაცავის ფართობი 12,8 კმ2-ია, მაქსიმალური სიღრმე - 67 მ. ქვაბულის ფერდობები მუხნარითა და რცხილნარით არის დაფარული. სიონის ძველი დასახლება ქვაბულის ფსკერზე, წყალსაცავის ქვეშ არის მოქცული. წლების წინ სოფელთან ერთად წყლით დაიფარა შუა საუკუნეების რამდენიმე ძეგლი, ხოლო V ს-ის II ნახევრის ბაზილიკა, რომელიც სოფელში იდგა, წყალსატევის შენების დროს დაშალეს და თბილისის ეთნოგრაფიულ მუზეუმში გადაიტანეს. დაბა სიონი კლიმატური კურორტია. აქ არსებული ტურბაზები და დასასვენებელი სახლები წლის განმავლობაში ათასობით დამსვენებელს მასპინძლობდა. სიონში ზაფხულობით დღესაც ათასობით დამსვენებელი ჩადის, ძირითადად დედაქალაქიდან და თიანეთიდან. კურორტის პოპულარობას თბილისთან სიახლოვე და ტბის, მთის, ტყისა და სამკურნალო კლიმატის ერთიანობა განაპირობებს.

 

მდებარეობა: ივრის ხეობა.

მანძილი: თბილისიდან – 45 კმ, თიანეთიდან – 32 კმ.

სიმაღლე ზღვის დონიდან: 1000 მ.

რელიეფი: მთაგორიანი.

კლიმატი: ზომიერად ნოტიო ჰავა, ცივი ზამთრითა და ხანგრძლივი გრილი ზაფხულით. წლიური საშუალო ტემპერატურა12-140C.

ნალექების წლიური რაოდენობა: 790-880 მმ.

ჰაერის საშუალო წლიური ფარდობითი ტენიანობა: 78%.

მზის ნათების ხანგრძლივობა წელიწადში: 2100-2200 სთ.